@article { author = {میرکمالی, سید علیرضا}, title = {}, journal = {Ray (Judicial Case Review)}, volume = {7}, number = {بهار 1397 (22)}, pages = {59-45}, year = {2018}, publisher = {Judiciary Research Institute}, issn = {‪2476-4566}, eissn = {‪2676-7058}, doi = {10.22106/jcr.2018.77227.1111}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {نقدی بر رأی صادره از شعبه 41 دیوان عالی کشور درباره‌ی قتل عمد}, abstract_fa = {قتل تنها جرمی است که صدمه ناشی از آن غیر قابل جبران است. اهمیت این جرم از میزان مجازات آن، اعم از قصاص، اعدام و حبس طولانی مدت، قابل درک است. مجازات مرگ طبیعی ترین پاسخ کیفری بوده و هست. قصاص به عنوان مجازات اصلی قتل عمدی در مواد مختلف قانون مجازات اسلامی به آن اشاره است. در رای صادره به دو واژه "آگاهی و توجه " که در تبصره ماده 290 در خصوص بندهای ب و پ آمده، اشاره‌ای نشده است. بنابراین، صرف اثبات آگاهی کلی مرتکب نسبت به کشنده بودن رفتارش در بند ب کفایت نمی‌کند، بلکه اثبات توجه داشتن وی به این نکته، در لحظه‌ی ارتکاب جرم هم ضروری است و هرگاه وی علی رغم آگاهی در لحظه ارتکاب به دلیلی مثل عصابنیت مفرط توجهی به ماهیت نوعا کشنده بودن عمل ارتکابی اش نداشته باشد ، محکوم کردن وی به جنایت عمدی مشکل خواهد بود.}, keywords_fa = {قتل عمد,قتل غیرعمد,قصاص,ماده‌ی 290}, url = {https://www.raayjournal.ir/article_34539.html}, eprint = {https://www.raayjournal.ir/article_34539_a28dc768c6769393a36abd8c68ef5735.pdf} }