استادیار گروه فقه و حقوق دانشگاه شهرکرد و پژوهشگر دفتر مطالعات فقهی پزشکی قانونی
10.22106/jcr.2021.530230.1340
چکیده
هیئت عمومی دیوان عالی کشور در پی اختلاف برداشت‌هایی که محاکم قضایی از ماده (593) قانون مجازات اسلامی داشتند، در تاریخ 02/08/1396 اقدام به صدور رأی وحدت رویه نمود. بر اساس این رأی، چنانچه صدمة وارده به بینی، بدون آسیب به قسمت‌های دیگر آن، فقط به شکستگی استخوان منجر شود و این شکستگی بدون ایجاد عیب و نقص اصلاح و جبران شود موجب یک‌دهم دیه کامل خواهد بود. رأی مذکور، علاوه بر اینکه بهجهت عدم جامعیت نتوانسته مشکلات اجرائی محاکم قضایی درخصوص دیه بینی را برطرف سازد، از دو جهت مختلف قابل نقد است؛ نخست اینکه با نص ماده (593) ناسازگار است و به نوعی ناقض مفاد ماده مذکور است و دیگر اینکه فاقد پشتوانه شرعی و حتی فقهی است.
', './data/rjcr/coversheet/781645337108.jpg'))