برابر ماده 22 قانون حمایت از حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان در صورتی که اثر برای اولین بار در ایران چاپ یا نشر یا اجرا شده باشد از حمایت این قانون برخوردار است. در پرونده حاضر کتاب مورد نظر اگرچه به زبان انگلیسی نگارش یافته ولی اولین بار در ایران انتشار یافته است و مورد حمایت قانون میباشد. اگرچه در ماده 3 این قانون به «حق ترجمه» به عنوان یکی از حقوق مادی تصریح نشده است اما مطابق با بند5 ماده 5 قانون پدیدآورنده میتواند حق ترجمه اثر را به غیر واگذار نماید. بنابراین مصادیق حقوق مندرج در ماده 3 قانون مذکورحصری نیستند. به موجب ماده 19 همین قانون هرگونه تغییر یا تحریف در اثرهای مورد حمایت این قانون بدون اجازه پدیدآورنده ممنوع است. درصورتیکه «ترجمه» را مصداقی از تغییر در اثر بدانیم میتوانیم لزوم اخذ مجوز برای انجام ترجمه را از این ماده استنباط نماییم.
کارچانی, مهدی. (1397). ضرورت أخذ مجوز از صاحب حق جهت ترجمه اثر. فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 6(بهار 96 (18)), 131-135. doi: 10.22106/jcr.2018.75413.1102
MLA
مهدی کارچانی. "ضرورت أخذ مجوز از صاحب حق جهت ترجمه اثر". فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 6, بهار 96 (18), 1397, 131-135. doi: 10.22106/jcr.2018.75413.1102
HARVARD
کارچانی, مهدی. (1397). 'ضرورت أخذ مجوز از صاحب حق جهت ترجمه اثر', فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 6(بهار 96 (18)), pp. 131-135. doi: 10.22106/jcr.2018.75413.1102
VANCOUVER
کارچانی, مهدی. ضرورت أخذ مجوز از صاحب حق جهت ترجمه اثر. فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 1397; 6(بهار 96 (18)): 131-135. doi: 10.22106/jcr.2018.75413.1102