محاکم نخستین قضایی در توصیف نوع رأیی که صادر می‌کنند دارای صلاحیّت عام هستند. در واقع، تشخیص این‌که رأی صادره قرار یا حکم تلقّی شود، با خود دادگاه صادرکننده است. در این حال، دادرس با لحاظ این امر که دادرسی با توجه به ماهیت اختلاف طرفین بوده است یا به دلایلی از ورود در آن ماهیت اجتناب نموده است، وصف حکم یا قرار بودن را در ذیل دادنامه خود قید می‌نماید. منطوق ماده 299 قانون دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوّب 1379 مفید همین مطلب است. اما سوالی که در اینجا مورد فحص و تتبع قرار می‌گیرد تا به عنوان دستاورد این پژوهش ارائه گردد این است که چنانچه دادگاه تالی در ارزیابی رأی خود دچار اشتباه شود آیا این اشتباه از سوی مراجع عالی قابل بازنگری است. رویکرد این مقاله در مطالعه به نحو تحلیلی- توصیفی است.
تشدیدی, مسلم. (1401). «نقد یک دادنامه بر مبنای صلاحیت مراجع عالی در تبدیل نوع رأی از قرار به حکم ». فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 11(40), -. doi: 10.22106/jcr.2023.549323.1395
MLA
مسلم تشدیدی. "«نقد یک دادنامه بر مبنای صلاحیت مراجع عالی در تبدیل نوع رأی از قرار به حکم »". فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 11, 40, 1401, -. doi: 10.22106/jcr.2023.549323.1395
HARVARD
تشدیدی, مسلم. (1401). '«نقد یک دادنامه بر مبنای صلاحیت مراجع عالی در تبدیل نوع رأی از قرار به حکم »', فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 11(40), pp. -. doi: 10.22106/jcr.2023.549323.1395
VANCOUVER
تشدیدی, مسلم. «نقد یک دادنامه بر مبنای صلاحیت مراجع عالی در تبدیل نوع رأی از قرار به حکم ». فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 1401; 11(40): -. doi: 10.22106/jcr.2023.549323.1395
', './data/rjcr/coversheet/cover_fa.jpg'))