بسمه تعالی
فصلنامه رأی در راستای توسعه ضریب نفوذ مقالات در مجامع علمی کشور، بهبود استفاده از فناوریهای روزآمد در انتشار مقالات و تحقق استناددهی بیشتر و موثرتر به آثار منتشره، اقدام به تهیه شناسه دیجیتال (DOI) برای تمامی مقالات خود نموده است. این مجله در حال حاضر برای تمامی مقالات 9 شماره سابق خود از شناسه دیاوآی استفاده نموده و از این پس نیز شناسه مربوط به هر مقاله ی جدید در نسخه فیزیکی آن هم به چاپ خواهد رسید. با توجه به اهمیت موضوع، در ادامه توضیحاتی در خصوص شناسه دیجیتال (DOI) ارائه می گردد:
دیاوآی DOI: Digital Object Identifier)) به شناسه مخصوصی اطلاق میشود که به هر نوع محتوای الکترونیکی (مقاله، کتاب، و ...) اختصاص یافته و برای شناسایی آسان تر محتواهای علمی مورد استفاده قرار میگیرد. به بیانی دیگر، شناسه مزبور عبارت از کدی منحصربفرد است که بسان اثرانگشت یا بارکد برای هر مقاله به نحو جداگانه اختصاص پیدا کرده و یافتن یک مقاله را به سهولت مهیا میسازد. از مزایای شناسه دیجیتال میتوان به مواردی چون یکتا و دائمی بودن شناسه هر اثر، پیشگیری از مفقود شدن اطلاعات محتوای دارای شناسه در فرآیند بازسازی و روزآمدسازی وبگاهها، جذب استناددهی بیشتر و موثرتر به مقالات، تبدیل منابع به ابرلینک (Hyperlink) ، جلوگیری از خطاهای انسانی یا ماشینی در نگارش منابع و ارجاعات مورد استفاده، فراهم آمدن امکان شمارش واقعی تعداد ارجاعات به مقالات، محاسبه واقعی Impact Factor برای مجلات و ارتقای شاخص واقعی علم سنجی (Scientometrics) اشاره کرد. هر شناسه دیاوآی شامل مجموعهای از اعداد، حروف و علامتهاست که به هر مقاله اختصاص مییابد. این شناسه از دو بخش یعنی کد ناشر و کد سند تشکیل شده است که با علامت اسلش (/) از هم جدا میشوند.
استفاده از شناسه های دیجیتال به سهولت امکان پذیر می باشد. در صورتی که پیوند اینترنتی دی اوآی در دسترس باشد میتوان با کلیک بر روی پیوند یا کپی آن در نوار آدرس مرورگر، به راحتی به صفحه مربوط به مقاله دسترسی یافت. اما در صورتی که آدرس مزبور موجود نباشد، با جستجوی شناسه دیجیتالی مقاله در بانکهای داده مقالات هم چون گوگل اسکولار، اسپرینگر، جِی استور، ساینس دایرکت و غیره یا سایت های یابنده شناسه دیاوآی همچون http://dx.doi.org به صفحه متناظر مقاله دسترسی پیدا کنید.
ضمنا باستحضار نویسندگان محترم می رساند جهت ارجاع به مقالاتی که دارای دی اوآی می باشند می توان در انتهای ارجاع به مقاله و به جای درج آدرس الکترونیکی منبع از دی اوآی استفاده نمود. لطفا به نمونه زیر توجه فرمایید:
بهزاد پورسید و سعید محجوب، "امکان سنجی ابطال سند رسمی با شهادت شهود"، فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی)، دوره 3، شماره 9 (زمستان 1393)، صص 17–38، شناسه دیجیتال: 10.22106/jcr.2017.25105