مطابق بند ب ماده 427 قانون آیین دادرسی کیفری جرائم مستلزم پرداخت دیه یا ارش، درصورتیکه میزان یا جمع آنها کمتر از یک دهم دیه کامل باشد، قطعی محسوب میشود. اطلاق این ماده شامل جرائم ناشیاز تصادفات رانندگی نیز میباشد و ظاهراً رویه اکثر محاکم قضایی نیز متمایل بر قطعی دانستن آرا با موضوع پرداخت دیه و ارش کمتر از یک دهم دیه کامل است؛ لکن اخیراً برخی محاکم با در نظر داشتن حکم مقرر در ماده 429 قانون آیین دادرسی کیفری، آراء صادره درخصوص این جرائم را حتی بهرغم زیر عشر بودن دیات و اروش متعلّقه، قابل تجدیدنظرخواهی دانستهاند. در این نوشتار، ضمن بررسی هر یک از دو دیدگاه فوقالذکر در پرتو دادنامههای صادره و تبیین دلایل آنها، تلاش شده است دیدگاه منطبق با قوانین و مقررات معرفی گردد. باتوجه به نتایج حاصل از این بررسی، اگرچه در وضعیت قانونی فعلی، با توجه به صدور آراء متعارض، موضوع نیازمند رفع اختلاف توسط دیوان عالی کشور و صدور رأی وحدت رویه نیز میباشد؛ لکن دیدگاه عدم قطعیت نسبی که در این نوشتار پیشنهاد گردیده است، میتواند در هنگام صدور رأی وحدت رویه نیز مورد توجه قرار گیرد.