قتل تنها جرمی است که صدمه ناشی از آن غیر قابل جبران است. اهمیت این جرم از میزان مجازات آن، اعم از قصاص، اعدام و حبس طولانی مدت، قابل درک است. مجازات مرگ طبیعی ترین پاسخ کیفری بوده و هست. قصاص به عنوان مجازات اصلی قتل عمدی در مواد مختلف قانون مجازات اسلامی به آن اشاره است. در رای صادره به دو واژه "آگاهی و توجه " که در تبصره ماده 290 در خصوص بندهای ب و پ آمده، اشاره‌ای نشده است. بنابراین، صرف اثبات آگاهی کلی مرتکب نسبت به کشنده بودن رفتارش در بند ب کفایت نمی‌کند، بلکه اثبات توجه داشتن وی به این نکته، در لحظه‌ی ارتکاب جرم هم ضروری است و هرگاه وی علی رغم آگاهی در لحظه ارتکاب به دلیلی مثل عصابنیت مفرط توجهی به ماهیت نوعا کشنده بودن عمل ارتکابی اش نداشته باشد ، محکوم کردن وی به جنایت عمدی مشکل خواهد بود.
میرکمالی, سید علیرضا. (1397). نقدی بر رأی صادره از شعبه 41 دیوان عالی کشور درباره‌ی قتل عمد. فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 7(بهار 1397 (22)), 59-45. doi: 10.22106/jcr.2018.77227.1111
MLA
سید علیرضا میرکمالی. "نقدی بر رأی صادره از شعبه 41 دیوان عالی کشور درباره‌ی قتل عمد". فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 7, بهار 1397 (22), 1397, 59-45. doi: 10.22106/jcr.2018.77227.1111
HARVARD
میرکمالی, سید علیرضا. (1397). 'نقدی بر رأی صادره از شعبه 41 دیوان عالی کشور درباره‌ی قتل عمد', فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 7(بهار 1397 (22)), pp. 59-45. doi: 10.22106/jcr.2018.77227.1111
VANCOUVER
میرکمالی, سید علیرضا. نقدی بر رأی صادره از شعبه 41 دیوان عالی کشور درباره‌ی قتل عمد. فصلنامه رأی (مطالعات آرای قضایی), 1397; 7(بهار 1397 (22)): 59-45. doi: 10.22106/jcr.2018.77227.1111
', './data/rjcr/coversheet/cover_fa.jpg'))