با نگرشی بر ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب سال ۱۳۷۵؛ در ابتدای امر، این مهم حاصل میگردد که توهین صرفاً از طریق استفاده و استعمال الفاظ رکیک صورت میپذیرد. بیشک، این برداشت صحیح میباشد. اما آنچه تا حدودی موجب سردرگمی است، مواردی است که افراد با ارتکاب اعمال و رفتاری نظیر سیلی زدن، موجب تحقیر طرف مقابل شده و بر این اساس شکایتی تحت عنوان بزه توهین در دادسرا مطرح میگردد. اختلاف در این موضوع، درست زمانی صورت می‌گیرد که محاکم با در نظر گرفتن شرایط و اوضاع و احوال قضیه و اثبات مدعا، قصد محکوم نمودن مرتکب را دارند. به بیان دیگر، با سیری در پروندههای مطروحه با این عناوین، آنچه که ملاحظه میگردد، اختلاف نظر در شیوه استناددهی در متن آراء است، بدین معنی که برخی از قضات محترم، موضوع را از موارد شمول ماده فوقالذکر میدانند و بر این اساس فرد را محکوم میکنند، لکن عدهای از ایشان، نظر دیگری داشته و مستنداً به ماده ۵۶۷ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲، حکم محکومیت افراد را صادر مینمایند. به نظر میرسد که اولاً، استناد صرف به ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی بدون در نظر داشتن مقررات موجود در قانون استفساریه مصوب سال ۱۳۷۹، ناصحیح میباشد و ثانیاً، در موارد برخود با اینگونه پروندهها، با عنایت به مقررات مربوط به تعدد معنوی و اعمال ماده ۱۳۱ قانون مذکور و با در نظر داشتن شرایط موجود در ماده، میتوان صرفاً به ماده ۶۰۸ (از باب مجازات اشد) استناد نمود.
', './data/rjcr/coversheet/521615704598.jpg'))